Küçüklüğüm

KÜÇÜKLÜĞÜM
Bir keresinde de hiç unutmam komşunun çocuğu
gelip bizim evin bahçesindeki havuzun içine işemişti .
napalım nedelim derken ben de gittim onların balkonuna işedim .
zor oldu ama başardım ne demişler azimle sıçan duvarı delermiş diye.
Ne kadar da güzel ve doğru bir söz gerçekten de bunu ben bizzat bu olayı yaşayarak idrak etmiş oldum .
neyse küçüklüğüm benim karmaşa içerisinde geçti hep . yani bilinçsizdim sanki .
deli gibi ortalıkta dolaşıyodum . bi keresinde ben bi ağacın altında oturmuştum birden kafamda pek de büyük olmasa da bi ağrı hissettim .
sonra refleks olarak yukarıya baktım birden ve yukarıda da bana bakan bir çocuk vardı . kocaman bi taşı zar zor yukarı çıkarmış sonra da tutamamış elinden kaymış ve benim kafaya …
küçüklük işte o da bi küçük tü sonuçta . benim gibi bilinçsizin tekiydi . o an napçağımı şaşırdım o da şaşırdı .
iki şaşkın birbirimize baktık öyle . sonra ben kalktım eve gittim o salagın naptığından haberim yok heralde o da eve gidip yemek yemiş sonra da susam sokağını izlemiştir .
belki de kafasında taşı ağacın yukarısına çıkarma maceresı vardır . ne macera ama . sonra yani ben o kocaman taşın kafama çakılmasından sonra bende neden hiçbi tahrıbat yapmadığını anlamış degilim .
ara sıra dengesiz hareketler yapıyorum belki ondandır .
Yani ben çok küçükken daha doğrusu hatırlayabildigim kadar küçükken gerçekten çok küçüktüm . yere daha yakındım .
bi keresinde de annem elimden tutmuş beni göturüyordu . sonra bi tren yolunun yanından geçtik o sırada bi tane lokomotif geçiyordu . ama öyle bi gürültü yapıyordu ki kulağıman zarı patlayacaktı az daha .
çıldıracaktım nerdeyse . bi de kocaman bişey ve gürültülü . çok dehşet dolu dakikalar yaşadım gerçektende. İnsan o yaşlardı şirin oluyor gerçekten de beni de kucaklayıp severlerdi çok hoşuma giderdi . şirin ve salak …
CİHAN


yorumlarınızı beklyorum